कार्बोक्झिमिथाइल सेल्युलोजची विघटनता अशी आहे की उत्पादन पाण्यात विघटित होईल, म्हणून उत्पादनाची विखुरलेलीता देखील त्याच्या कार्यक्षमतेचा न्याय करण्याचा एक मार्ग बनला आहे.चला त्याबद्दल अधिक जाणून घेऊया:
1) प्राप्त झालेल्या फैलाव प्रणालीमध्ये विशिष्ट प्रमाणात पाणी जोडले जाते, ज्यामुळे पाण्यातील कोलाइडल कणांची विखुरता सुधारू शकते आणि हे सुनिश्चित करणे आवश्यक आहे की जोडलेल्या पाण्यामुळे कोलाइड विरघळू शकत नाही.
२) कोलोइडल कण पाण्यात मिसळता येण्याजोगे, पाण्यात विरघळणाऱ्या जेलमध्ये किंवा पाण्यात विरघळणारे द्रव वाहक माध्यमात विखुरणे आवश्यक आहे, परंतु ते कोलाइडल कणांच्या आकारमानापेक्षा मोठे असले पाहिजेत जेणेकरून ते पूर्णपणे विखुरले जातील. .मिथेनॉल आणि इथेनॉल, इथिलीन ग्लायकोल, एसीटोन इत्यादी मोनोहायड्रिक अल्कोहोल आहेत.
3) वाहक द्रवामध्ये पाण्यात विरघळणारे मीठ जोडले पाहिजे, परंतु मीठ कोलॉइडवर प्रतिक्रिया देऊ शकत नाही.त्याचे मुख्य कार्य म्हणजे पाण्यात विरघळणाऱ्या जेलला पेस्ट बनवण्यापासून रोखणे किंवा ते विश्रांती घेत असताना गोठणे आणि पर्जन्यवृष्टी करणे.सामान्यतः सोडियम क्लोराईड आणि असेच वापरले जातात.
4) जेल पर्जन्याची घटना टाळण्यासाठी वाहक द्रवमध्ये निलंबित एजंट जोडणे आवश्यक आहे.मुख्य सस्पेंडिंग एजंट ग्लिसरीन, हायड्रॉक्सीप्रोपील मिथाइलसेल्युलोज इ. असू शकतात. सस्पेंडिंग एजंट द्रव वाहकामध्ये विरघळणारे आणि कोलॉइडशी सुसंगत असावे.कार्बोक्झिमेथिल सेल्युलोजसाठी, जर ग्लिसरॉलचा वापर सस्पेंडिंग एजंट म्हणून केला जातो, तर नेहमीचा डोस वाहक द्रवपदार्थाच्या सुमारे 3%-10% असतो.
5) अल्कलायझेशन आणि इथरिफिकेशन प्रक्रियेत, कॅशनिक किंवा नॉनिओनिक सर्फॅक्टंट्स जोडले पाहिजेत आणि कोलॉइड्सशी सुसंगत होण्यासाठी द्रव वाहकमध्ये विरघळले पाहिजेत.सामान्यतः वापरल्या जाणाऱ्या सर्फॅक्टंट्स म्हणजे लॉरील सल्फेट, ग्लिसरीन मोनोस्टर, प्रोपीलीन ग्लायकॉल फॅटी ऍसिड एस्टर, त्याचा डोस वाहक द्रवपदार्थाच्या 0.05%-5% आहे.
पोस्ट वेळ: नोव्हेंबर-04-2022